Eerste dag in Taormina

Guy de Maupassant stelde eind 19de eeuw,

"Als iemand slechts één dag zou hebben om op Sicilië door te brengen en niet wist waar hij naartoe moest gaan, zou ik hem zonder aarzelen antwoorden:Taormina.

Dus daar zijn wij nu en hier het eerste verslagje vanuit Taormina.

Omstreeks 3 uur s' nachts was de taxi er om ons op te halen, zij reed zoals sommige drivers in Bali, witte lijnen geen enkel probleem voor haar, maar we zijn toch veilig aangekomen in Zaventem.

We konden direct inchecken, het was een nieuw toestel, zelfs bredere zeteltjes dan in de andere vliegtuigen zei de air hostess, ik weet niet wat ze ermee wilde zeggen hahaha.

Na 2 uur en 20 minuten landde we in Catania, het was 8.30, een aangename 20 gr was het, wij en nog andere mensen moesten het kleinere busje nemen omdat de andere niet in de enge straatjes konden komen.

We waren rond 10.30 in het hotel " Il Piccolo Giardino, we hebben een grote kamer gekregen dus wel ideaal vind ik, direct wat uitgepakt andere kleren aan en op stap, precies of we hebben geen dagen genoeg meer, mijn grote angst was dat we redelijk ver moesten gaan voor we in de hoofdstraat waren, maar ik zag uit mijn kamer allemaal mensen wandelen, zei tegen Robert dat zal de Corso Umberto toch niet zijn zeker, we vroegen het aan de receptie hoe geraken we in de straat, poortje langs opzij een aantal trappen en we waren er, dus echt in het centrum, had het wel gelezen maar ja je moet het toch altijd maar afwachten, centraal en toch heel rustig.

Taormina heeft één hoofdstraat, de Corso Umberto die doorkruist de stad van noordoost naar zuidwest, met zijn veel restaurantjes en winkeltjes, maar ook langs de linkerkant een wirwar van kleine charmante straatjes.

Dit is allemaal gemaakt in marsepein

We zijn eerst tot aan de "Porta Messina " gewandeld begin van de Corso Umberto langs de kant van Messina, we hebben in de jaren 70 toen we hier waren een politieagent leren kennen en zijn het adres verloren, we zijn er toen een aantal keren bij hun thuis geweest zijn vrouw was een Duitse.

Robert zei we gaan hem zoeken maar ja hoe begin je eraan de mens is misschien al op pensioen of dood, maar we begonnen aan de Porta Messina, daar ziet Robert een politieagent staan, hij erheen en gevraagd naar de kennis van ons, wilt dit toch wel zijn vriend zijn, hij heeft hem direct opgebeld en Robert heeft ermee gesproken en in de namiddag afspraak terug aan Porta Messina om 15.30uur, zo zie je maar hoe klein de wereld is.

Wij verder gewandeld tot ons buikje begon te grollen, zijn een pizza gaan eten, niet slecht maar niet hetgeen wij ervan verwachte, nadien verder gewandeld met regelmatig een stop pauze, er zijn daar bankjes en plaatsen genoeg om even te bekomen en plaatjes te schieten.

Helemaal tot aan de andere kant bij de Porta Catania gewandeld, wij beide overtreffen ons zelf vinden we, ik denk dat we de motor in Bali maar gaan verkopen en ook overal te voet heen gaan, of toch niet .....

Hoeveel ijs salons we gezien hebben dat weet ik niet heb ze niet geteld maar we zijn er toch ééntje binnengestapt en een lekker gelati genomen, ik denk dat dit wel een dagelijkse gewoonte gaat worden, maar als ik elke dag zoveel wandel heb ik dat toch echt wel verdiend vind ik.

Rond 15.30 wij terug naar de Porta Messina, daar stond een kiosk we zijn er een Cappuccino gaan drinken terwijl we aan het wachten waren, het was bijna 16.00 uur eer hij er aankwam, precies Bali !!! we dachten gaan we hem nog wel kennen want was van '79 geleden dat we hem nog gezien hadden, maar ja we kende hem nog en hij ons ook, zijn zwart haar is nu grijs geworden, hij is 73 jaar nu, we dachten dat we even oud waren maar niet dus, ook even met zijn vrouw gesproken aan de telefoon die herstellende is van en hartoperatie.

Zijn 4 dochters doen het allemaal heel goed, een paar zijn Dokter en één heeft een bar weet niet welke juist maar dat zien we vrijdag want we gaan er met de bus heen, naar Trappitello, dus zal weer een heel belevenis worden denk ik.

Na iets te hebben gedronken zijn we terug naar het hotel gegaan, we gingen zwemmen, wat dacht je ik alleen met mijn voetjes erin, Robert zei amaai das koud water dus ik heb me snel op een bedje gelegd en genoten van het zonnetje, wist al niet meer hoe dat er uit zag.

s'Avonds lekker gegeten in het hotel, daarna nog eens het stadje in om een lekkere cappuccino te gaan drinken, nu waar we vroeger altijd gingen, die was nog beter dan de vorige dus dat weten we ook weeral waar er voor te gaan.

We waren thuis rond 22.00 en recht bed in want we waren toch wel een beetje moe.

Tot het volgend verslagje

Rita & Robert